وقتی ازدل می نویسم
که
تو را داشته باشم
وقتی از تو می نویسم
که
غمی نداشته باشم
وقتی از غم می نویسم
که
شبی تنها باشم
وقتی هم تنها باشم
فقط
از تو می نویسم
که
تو را داشته باشم
وحالا
با غم تو
وقتی هم
توی شبی تنها باشم
فقط
از تو می نویسم
که
تو را
تو تنهاییم داشته باشم
قربان هزاریان
سهشنبهی عجیب و دوستداشتنیای بود، خیلی دلم می‌خواد بلند شم و بشینم پشت میزم تا با خیال راحت از رقص انگشتام روی صحنه کیبورد لذت ببرم ولی خسته‌ام و حوصله مرتب کردن میزم رو ندارم. پس سلام از کیبورد کوچولو و صمیمی گوشی...
پلی کن بهت بگم امروز چه خبر بود...
صبح با نون و پنیر و گردو شروع شد. مشخصه که چنین صبحی واقعا زیباست!
چند ساعتی کتاب مدیرت رو ورق زدم و ویس سوالای امتحان رو برای حدیثه فرستادم. بعضی روزها کلی ویس می‌گیرم و حرف می‌زنم و گاهی انقدر ساکتم که صدام رو فراموش می‌کنم.
لباس فرم مسخره مدرسه رو پوشیدم و لحظه آخر کتاب جاناتان مرغ دریایی رو توی کیفم جا دادم، درخت‌ها و هوای شیرین اردیبهشت، طعم توت‌های قرمز و انتظار برای اومدن اتوبوس...
امتحان رو فقط پر کردم، جمله‌هایی که بی سر و ته بودن. برام مهم نبود چقدر از نوشته‌هام درسته فقط تمرکز می‌کردم تا اون ثانیه‌ها رو یادم بمونه!
بعد از امتحان بالاخره کل اکیپ رو دورهم دیدم؛) و بعد با شوخی‌ها و خنده‌هامون و چیپس سرکه‌‌نمکی گذشت. خیلی نه، ولی خب خوش گذشت...
توی ایستگاه اتوبوس با دختری مواجه شدم که چندماه پیش همدیگه رو دیدیم، از بچه‌های دهم تجربی مدرسه‌مونه و امروز اولین سوالش از من درباره کنکور بود، برام جالبه که به هرکسی می‌گم تعجب می‌کنه و فقط به صرف موصوع علاقه سعی داره من رو قانع کنه کار خوبی کردم. اما تصمیم من چیزی فراتر از علاقه بوده و هست. خلاصه که وسط اتوبوس شلوغ از کنکور و دبیرامون حرف زدیم و با هر ترمز پرت شدیم به سمت جلو... . وقتی از پله‌های اتوبوس پایین میومدم ازم پرسید کدوم کلاس یازدهم بودی؟! تقریبا بلند گفتم: دوازهمم، سیصد و پنج!
و بعد فهمیدم که به خاطر شلوغی و ماسک متوجه نمی‌شه، دستم رو بالا بردم و پنج‌تا انگشتم رو بهش نشون دادم. اتوبوس رفت و دیگه هیچ سه شنبه‌ای توی زندگیم نیست که اینطوری بگذره!
توی صف نونوایی رفتم سراغ جاناتان و به نگاه‌های متلجب بقیه آدم‌ها توجهی نکردم، اگه همه از یه مسیر دیگه میرن، من میرم سراغ راه و کتاب‌های خودم...
و بعد رسیدم خونه، کنار خانواده‌ام ناهار خوردم و خندیدیم به شوخی‌های ساختگی خودمون...
تا الان بهم کمک کردیم تا نخود فرنگی پاک کنیم و کمتر خسته بشیم، چند دقیقه پیش کنارهم نشستیم و میوه خوردیم. حالا هم دراز کشیدم روی تختم و آهنگ پست روی تکراره...
از وقتی پا گذاشتم توی این مسیر، یه کلمه خیلی پررنگ شده: آینده!
آینده‌ای که خواسته یا ناخواسته به سمت مهاجرت می‌ره، و ترسی که به خاطر از دست دادن تمام این لحظه‌های ساده سراغم میان...
رفتن و ساختن یه زندگی جدید گاهی خیلی آرمانی و رویایی به نظر میاد، اما همین که فکر کنی صبحانه نون و پنیر و گردو نخوری خیلی عجیبه!
بقیه دنیا اتوبوس‌هاشون مثل اتوبوس امروز تو رو به سمت جلو پرت نمی‌کنن! و تو نمی‌تونی هرروز از مدرسه یا کار برگردی و خانواده‌ات رو ببینی، حتی اگه بدترین آدم‌های دنیا هم باشن بهشون عادت داریم...
+اینو بدون یه قطره جنس ابره، اون که میپره به چتره دل نبسته
اگه چیزی رو از دست دادی ، یا با باور ِ از دست دادنش نجنگ ، یا برای پس گرفتنش بجنگ .
از چنل ژابیدیس
دار مکافات
شبیه قایقی در هم شکسته غرقِ دریایت
ببین درگیر طوفان غمم پیش تماشایت
همانی که به قلبم داده بودی قول ماندن را...
وفاداری نداری هیچ در قاموس دنیایت
و هر کاری دلت میخواست با حال دلم کردی
نگفتی عاقبت می گیرد آهم آرزوهایت؟!
جهان دار مکافات است ای از فکر من آزاد
ازین پس هیچ چیزی نیست یک لحظه تسلایت
برو پشت سرت آبی نمی ریزم خداحافظ
برایم یادگاری مانده دلتنگی فردایت
#سمیه_تقوی(پرنده شرقی)
طبیعت زیبای روستای پامنار - دزفول
روستای پامنار، روستایی آرام و به‌دوراز شلوغی است و طبیعت بکر اطراف روستا جذابیت خاصی به پامنار بخشیده است. پامنار در محدوده سد دز و کرخه قرارگرفته است و همین موقعیت جغرافیایی، سبب شده که روستا با استفاده از آب این دو رود از طبیعتی سرسبز و زیبا برخوردار شود. روستای پامنار یکی از مناطق گردشگری شهر دزفول است.
روستای پامنار بواسطه چشم اندازهای بسیار متنوع طبیعی و فرهنگی ، چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز خوزستان ؛ روستای پامنار یکی از روستا‌های باصفای دزفول در استان خوزستان است که میان دو سد کرخه و دز قرار گرفته است و از شهر دزفول به‌سمت جاده‌ی شَهیون کمتر از یک ساعت با ماشین فاصله دارد.
پامنار با مناظر دیدنی و سکوت و طبیعت دلپذیرش، چشم هر بیننده ای را به خود جذب می‌کند.
جذابیت این منطقه ، در طبیعت دلچسب آن است. جایی که سکوت و طبیعت در کنار هم تجربه‌ی شگفتی می‌آفریند. جزیره ای کوچک که لختی آرامش در آن، خستگی ماه‌ها کار را از تن شما بیرون خواهد کرد.
در اطراف سد یا جزیره‌ها می شود ساعت ها درنگ کرد و از ساحل و تماشای موج‌های ریز دریاچه لذت برد.
زنان زحمت کش پامنار در هنر کپوبافی بسیار ماهر هستند و از جمله صنایع دستی معروف این منطقه است.
کپوبافی از بافته‌های حصیری است و مواد اولیه آن کرتک و برگ نخل‌های خرما است که از سالیان متمادی رواج داشته است.
کرتک نوعی گیاه خودرو است که در حاشیه نهرها، رودخانه‌ها و دشت‌های منطقه شهیون به وفور یافت می‌شود.
قلعه شاداب
کافی‌ست از پامنار به جاده‌ی دریاچه برگردیدتا به قلعه شاداب برسید ، این قلعه از دوره ساسانی به‌جا مانده و نزدیک به دوازده هزار متر مربع وسعت دارد. در طول تاریخ از این قلعه تاریخی در روستای پامنار دزفول استفاده‌های مختلفی شده است.
نام قلعه از کدخدای طایفه به نام شاداب عبدل گرفته شده است.
قبل از آن متعلق به زمین دار بزرگی بود که به نام او قلعه شاه حسین خوانده می‌شد.
در زمان ساسانیان نیز دژ انوشبرد یا دژ فراموشی نام داشت. هنگامی قلعه را می‌بینید ممکن است تصور کنید تنها کوهی استوار در برابر شما است، اما در حقیقت در حال تماشای یکی از طولانی‌ترین قلعه‌های طبیعی ایران هستید.
گورستان
از دیگر دیدنی‌های روستای پامنار دزفول قبرستانی قدیمی است که فاصله کمی با قلعه دارد. گور‌های باستانی این محل دارای سنگ‌هایی عمودی هستند که بر روی آن‌ها نقوش متفاوتی ترسیم شده است.
هر یک از نقش‌ها نشان دهنده مشخصات صاحب گور هستند. برخی از نشانه‌های روی قبر‌ها افراد سوار بر اسب را نشان می‌دهند که نماد جنگاوری آن‌ها بوده اند.
بر روی قبر‌های مربوط به خانم‌ها نیز نشانه‌هایی از جنگاوری و رقص دیده می‌شود. به نظر می‌رسد این قبرستان اطلاعات بسیاری در مورد تاریخ اجتماعی منطقه به دست می‌دهد.
کُنارستان
کمی پایین‌تر از قلعه در روستای پامنار دزفول منطقه کنارستان قرار دارد.
از درختان کنار یا همان سدر استفاده‌های متعددی می‌شود از میوه این درخت برای خوردن مصرف می‌شود، عسل منطقه معروف است و از برگ‌های درخت سدر می‌گیرند.
از درختان بادام هم مصرف مستقیم خوراکی و هم برای تهیه روغن بادام استفاده می‌شود. درختان بادام در پایین این کنارستان در کنار غار زرده یا شکفت قرار دارند. .
مناظر دیدنی این روستا محل خوبی برای علاقه‌مندان به رشته عکاسی و ثبت تصاویری خیال انگیز است ، از گیاهان و پوشش‌های منطقه می‌توان به رملیک، کنار، بنه، بادام، جاز، انجیر، بلوط و نخل اشاره کرد.
غروب پامنار
جایی که خورشید پشت تپه‌ها ی روستای پامنار شروع به پایین رفتن می‌کند و نور نارنجی‌اش را روی دریاچه می‌پاشد بهترین زمان برای عکاسی در این منطقه است. شب که از راه می‌رسد و آسمان ناگهان پر از ستاره می‌شود، وقت آن است که چندتایی ستاره بچینید و همراه خیال شوید.
مردم روستا از برگ نخل، کَپو می‌بافند که خوشبختانه به دلیل معرفی خوب این صنایع دستی و رونق گردشگری در منطقه، این هنر هم‌چنان زنده است. بعد از خرید کپو به عنوان سوغاتی، در راه برگشت می‌توانید به قلعه شاداب و گورستان قدیمی آن سر بزنید. کافی‌ست از پامنار به جاده‌ی دریاچه برگردید. این قلعه از دوره ساسانی به‌جا مانده و ارزش بازدید و تماشا دارد. پایین قلعه، یک گورستان قدیمی وجود دارد که کنده‌کاری روی سنگ‌های ایستاده‌ی آن توجه شما را جلب خواهد کرد.
