شب را به روزنهان کنی،دودی به عشق جهان کنی
وین آسمان ووین زمین،گویی بر سجاده ست جبین
تسبیح گویان ونغمه خوان ، نام تو را خوانند همین
یک آن همه راجان دهی،هر لحظه را سامان دهی
چون جمله هم کافر شوند،وآن جمله را قرآن دهی
تو اول قبل از هر حیات،باقی پس موت و ممات
بر کوه و دشت و بر زمین ،بر جان آدم بر نبات
تو ظاهر درباطن عیان،فارغ ز هر کون و زمان
چون امن و آسایش برید،دادی ز عشقت تو امان
هر جه فرو رود به خاک ،وآنکه برآید همچو تاک
گر که تو دیده وا کنی،درعشق تو گردی پاک پاک
شب را به روزنهان کنی،دودی به عشق جهان کنی
جهان چو تسبیح گوی تو،بر آن وصی انسان کنی
برزن به چنگ وبررباب،خالی مباش همچو حباب
خالی کن دل را ز غرور،وانگه بکن دق تو باب
باب دلت گرباز شود،بر تو عیان چو راز شود
عشق تو بینی در جهان،عشق هم تو را نماز شود
رضا بکوش عاشق شوی،شاید ز درد فارغ شوی
عشق است دریای جهان،وقت است که تو قایق شوی
کلمات کلیدی :
