پشت پرچین کوچه باغ
در فاصله شب چشمان تو
تا رویش صبح نگاهی
که زندگی در آن جاریست
لب بر سجاده لبانت
میخواند..
ذکرهای عاشقانه پرواز را
من در محراب آغوشت
تمامی عبادت را در قربانی کردن
خودخواهی خویش
به تماشا ایستادم
هزاران پروانه عشق
در باز گشتن ...
پیله پلکهای تو
تولد را نوشیدن در فاصله
بودن تا حضور
و غیبت گم گشت در آیه های
دلباختگی.....
در قاموس دلباختگی
زندگی عشق است
و عشق
آگاهانه بودن در لحظه ها...
دشت خاطره ها
لغزید در ظرافت دستان تو
که آسمان را به دستانم
پیوند میزد
آفتاب نمیدانم چرا
گرمایش را در طپشهای قلب من
جستجو میکرد
زندگی جاری بود
پونه های وحشی لا به لای
رودخانه گیسوان تو
بهار را مینوشیدند
پشت پرچین کوچه باغ
تکرار روزهای تهی
دزدانه ....
شوق نشسته بر لبانت را بوسیدم
رنگین کمان طراوت
در آسمان لحظه هایم پیچید
و جنگل... حسی عمیق
مرا تا ناکجا آباد سرزمین قلبت
به سفر بشارت داد
اکنون درون برکه زلال چشمانت
برکت عشق را مینوشم
و نیایش...
رنگ همین بودن شد
کلمات کلیدی :
